Zondag 13 mei

Vandaag is de grote dag. We vertrekken uit het ouderlijk huis van Kenji! En gaan naar Fujisawa waar we een hotel hebben geboekt EN we gaan vandaag voor het eerst trainen met Kenji. Daarvoor reizen we door naar Yokosuka (uitgesproken als Yokuska) en ontmoeten een aantal leerlingen van Kenji. De training en demonstraties vinden plaats op de Amerikaanse Navy basis aldaar. Een stukje Amerika in Japan waar we toegang tot krijgen. Helaas zijn de grootste schepen gisteren vertrokken, dus de haven is vrij leeg op wat duikboten en Japanse marine schepen na. We krijgen een demo in Aikisambo en Yoshinkan Aikido. Daarna komen wij. Wij geven als laatste een demo in combinatie met lesgeven. Zoals eerdere reacties op onze stijl slaat dit zelfs ook in Japan in als een bom. Dat een stel domme Hollanders een Japanse krijgskunst beoefenen met zo'n intensie en snelheid. Dat hebben zij zelfs nog nooit gezien. Als afsluiting gaan we op de basis met de Amerikanen en Japanners genieten van een pizza buffet. Erg top en lache met die Yankees. Tijdens het eten horen we dat de bagage van Kevin is gevonden en gedropt bij het ouderlijk huis van Kenji. Damn, moeten we toch nog terug naar dat spook.PS. foto's volgen nog.

Zaterdag 12 mei

Na een enerverende nacht ontbijten we in het kleine winkelcentrum in de buurt. De temperatuur is goed en eten buiten. Daarna pakken we de trein naar Tokyo met Kenji als gids. Dat is maar goed ook, want je verdwaalt daar echt. Wat een enorme grote stad! Daarbij staat alles uitsluitend in het Japans, alleen de namen van stations zijn leesbaar. Verder bijna geen westerse teksten te vinden. Na een rondwandeling door de tuinen van het oude keizerlijke paleis gaan we opzoek naar eten. En dat vinden we in de bekendste wijk van Tokyo: Ginza. We krijgen allerlei hapjes geserveerd en het ene is nog lekkerder dan het andere. Wat een culinaire verwennerij! Als we later door de grote winkelstraten van Ginza lopen realiseren wij ons de ontspannen sfeer op straat. Wel redelijk druk, maar we ervaren totaal geen agressie op straat zoals in de Nederlandse steden. Iedereen is erg vriendelijk en zo behulpzaam. In alles zit structuur en respect. Onbegrijpelijk dat dat kan in stad met 13 miljoen inwoners. Het respect voor elkaar is hier overduidelijk waarneembaar. Hopelijk komt de bagage van Kevin morgen aan.

Vrijdag 11 mei

Het land van de onbegrensde technologie ... dachten we. Van de vijf telefoons die mee zijn heeft er eentje bereik. Gratis internet? Ja, maar bereik en snelheid nul. Eindelijk hebben we een hotel in Fujisawa waar we internet hebben. Dus met terugwerkende kracht de blog bijwerken.

Kenji Sensei staat ons in Yokohama op te wachten bij de bus terminal. Een klein energiek Japannertje. Hij begeleidt ons naar zijn ouderlijk huis waar alleen zijn moeder nog woont. Klein Japans huisje, leuk van de buitenkant, maar ... Where the hell are we?! Wat een zooitje en wat een muffe stinkende lucht. Te erg. Moeten we hier een paar dagen verblijven? Dacht het niet. Maar even snel een hotel vinden is er lastig. We willen Kenji ook niet gelijk beledigen. We gaan eerst naar Yokohama down town en eten ongelofelijk lekkere sushi. Dit is een topper. Daarna naar een badhuis om schoon te worden van de reis. Hmmm, dit voldoet ook niet echt aan onze verwachtingen. Vervallen, oud en niet echt fris. Terug in het huis moeten we toch maar gaan slapen, op de grond wel te verstaan - typisch Japans laten we maar zeggen. Het wordt een enerverende nacht waarbij oma veelvuldig het licht aan en uit doet, nachtelijke gebeden preekt en rare bedgeluiden maakt. Het lijkt wel een spook. We moeten wel meegeven dat ze soepeltjes over troep en lage stoeltjes heenstapt en dat met haar 92 jaar.