Dinsdag 22 mei

De dag staat in het teken van vertrek. We pakken onze koffers en tassen in en checken uit in het hotel. Blijkbaar waren we toch goede gasten, want een aantal medewerkers van het hotel vinden het jammer dat we weggaan. We laten onze bagage in het hotel staan en gaan nog even langs de koffieshop. Na de lunch gaan we met de Narita Express richting het vliegveld. We rijden langs de vele rijstvelden ten oosten van Tokyo. Op het vliegveld nemen we nog de trein naar Keisei, waar we gaan overnachten. Het hotel heeft een luxere uitstraling dan in Fujiwasa, maar van schoonmaken hebben ze niet echt gehoord. Kevin loert onder het bed en vindt meer dan alleen een ¥100 muntje. Als we alle 4 de bedden optillen vinden we naast heel veel stof en muntjes, een sok, chips en nog wat meer niet te identificeren rommel. Bij het uitchecken de volgende dag laten we de foto zien die we ervan hebben gemaakt. Of ze begrijpen ons niet, houden zich van de domme of schamen zich. Emotie wordt in ieder geval niet getoond en ons verhaal wordt ter kennisneming aangenomen. Of het ooit schoon wordt gemaakt, tja... De naastgelegen supermarkt voorziet ons van onze avondmaal, alhoewel het geen luxe is. De yakatori smaakt prima alsook de sushi. Voor de laatste avond "genieten" we nog even van de Japanse televisie. Wat een rare kinderlijke programma's maken ze hier toch. Gelukkig vinden we een sportzender waarin een volleybal wedstrijd gaande is tussen Japan en Thailand.

Maandag 21 mei

Na het aanschouwen van de zonsverduistering en het ontbijt hebben wij Kenji gebeld en uitgenodigd voor een kopje koffie bij Tully's Coffeeshop. We praten nog even na over ons verblijf en nemen afscheid van hem. De rest van de dag doen we rustig aan en blijven in Fujisawa. We komen tot ontdekking (ja ja, na een een week!) dat er heel veel shoppingmalls in talloze hoge gebouwen zijn. Een waar shoppingparadijs, totdat je de prijzen ziet. De hoge levensstandaard is weer goed zichtbaar. We eten spaghetti en pizza als avondeten en lopen daarna na een karateschool in de buurt. De dojo is prachtig ingericht, alleen worden we kompleet genegeerd door de sensei. De beste is man is niet van het type "toegankelijk". Niet zoals we zijn gewend hier in Japan. Op de terugweg zien we een aantal van de gok en game hallen, die we al eerder zijn tegengekomen. Echter deze zijn van een ander spoort kaliber en de moeite waard om hier iets meer over te vertellen, namelijk: de herrie is ondraaglijk als we de gokhal binnen lopen en de slotmachines werken niet met muntjes en fruitplaatjes, maar met metalen balletjes. De balletjes volgen een bepaald traject door het apparaat en komen in een opvangbak terecht. Nader onderzoek leverde op dat één zo'n bak wel 1700 van dit soort kogeltjes bevat. Sommige gokkers hebben 4 van dit soort bakken achter zich staan. Al schreeuwend met gebarentaal geven wij elkaar aan dit pand te verlaten. Voor ons is dit een onbegrijpelijke wereld. 's Avonds is het inpakken geblazen, want morgen nemen we de trein richting Narita Airport.

Verkooptechnieken

In Tokyo kom je regelmatig winkels tegen waarvoor op straat bepaalde artikelen worden aangeprezen. Dat levert soms lachwekkende beelden op.

Japans eten

Het eten in Japan vinden wij ongelooflijk lekker (voor de duidelijkheid alleen voor lunch en diner) en van een hoge kwaliteit. Er wordt heel veel zorg besteed aan de smaak en het uiterlijk. Maar soms komen we iets niet identificeerbaars tegen zoals op de foto. Het ziet er raar uit, maar toch lekker. Wij denken dat het iets van zeewier is.

Eclips

We wisten het past twee dagen van te voren dat er in de ochtend van maandag 21 mei een zonsverduistering in Japan zou zijn. Wat bleek is dat de verduistering nagenoeg 100% zou zijn precies over Fujisawa. Wat een geluk! Jammer genoeg heeft het de hele nacht geregend en hangt er een zwaar wolkendek boven dit gedeelte van het land. Af en toe brak het wolkendek zodat we toch nog iets van de eclips konden zien. Het heeft in iedergeval prachtige plaatjes opgeleverd.

Zondag 20 mei

Vroeg opgestaan om naar Tokyo te gaan met Kenji. Dit weekend staat in het teken van festivals in Tokyo en omgeving. We komen Japanse vrouwen in traditionele klederdracht tegen die we op de foto (mogen) zetten. Onze eerste stop is bij de graven van de 47 Samurai's die seppuku hebben gepleegd na het nemen van wraak op hun vermoorde meester, zo'n 300 jaar geleden. Ook dit is weer een indrukwekkende omgeving met een rijke historie. We geven Kenji een pak met stroopwafels. Deze hadden we nog niet aan hem geven. Hij vindt het erg lekker. In down Tokyo zouden we de budokan bezoeken, maar die was helaas niet open. Er was daar een popfestival of concert van de Japanse tegenhanger van het Belgische K3, alleen zijn dit er dan 4. Wat opvalt is dat hier geen kinderen naar toe gaan, maar volwassenen. Heel bijzonder, dus ... Het schijnt een hit te zijn Japan. Prima, maar wij gaan snel verder. 's Middags gaan we shoppen in Ginza. Wederom is het centrum weer afgesloten voor het verkeer. Er is veel volk op straat. We lopen door de dure winkelstraten à la PC Hoofdstraat. De vele dure auto's maken dat nog even duidelijk. Eind van middag eten we weer in hetzelfde restaurant als vorige keer in Ginza. Dat was ons toen erg goed bevallen, en nu weer. Heerlijk! 's Avonds gaan we Fujisawa onveilig maken, alhoewel, het heeft niet echt een aantrekkelijk uitgaansventrum. Waar we ons erg over verbazen zijn de gamehallen waar de meest bizarre en niet te begrijpen games worden gespeeld. Een drankje pakken doen we wel bij het hotel, want de meeste barretjes zitten achter gesloten deuren. Je komt er niet zomaar binnen en een groot aantal zijn blijkbaar niet eens geopend op zondagavond. Wel grappig dat ook in Japan te diep in het glaasje kan worden gekeken en dat op straat de roes wordt uitgeslapen. Dat is een foto waard.

Zaterdag 19 mei

Vanochtend weer eens lekker uitgeslapen. Na het ontbijt de trein gepakt richting Kamakura. We lopen langs een katana-shop. Als we naar binnen gaan wordt direct gevraagd: "Navy?". We geven aan dat we geen Amerikanen zijn maar Nederlanders. Het ijs is meteen gebroken. Foto's worden getoond hoe katana's worden gemaakt en te gebruiken. Wij laten wat filmpjes zien van onze krijgskunst. Er is een festival in het stadje. Het is erg druk in de winkelstraatjes en besluiten om te gaan lunchen en naar Yokosuka te gaan. Daar hebben we afgesproken met één van de Amerikanen om het vliegdekschip de USS George Washington te bewonderen. Als we aankomen in Yokosuka zijn we al te laat voor onze afspraak. We proberen een taxi te nemen naar de Navy base. De taxichauffeurs willen ons niet meenemen. Blijkbaar weren ze Amerikanen uit hun taxi. Dan maar lopen en gelukkig kunnen we de basis nog op. We maken eerst wat foto's van Japanse onderzeeërs en ander marineschepen voordat we het vliegdekschip zien. Wat een enorm groot en lang schip! Heftig! Helaas kunnen we er niet dichterbij komen dan een meter 60. Na de rondleiding op de basis gaan we Yokosuka in met onze Amerikaanse begeleider voor een drankje, een donut en een bakkie koffie. We merken weer dat Amerikanen niet echt geliefd zijn hier. Ze blijken er hier een zooitje van te maken: criminaliteit, luidruchtigheid, openbare dronkenschap en het niet tonen van respect voor de Japanse cultuur. Ook als we bij de koffieshop aangeven dat we Nederlanders zijn is het ijs gebroken. Een wild vreemde Japanse man, die blijkbaar hoorde van onze afkomst, stelt gelijk voor om een foto van ons te maken met onze camera. Erg spontaan. Hier in Japan hebben Nederlanders een goede naam en wij proberen dat zo te houden. Laten we onze Japanner-erger-je-niet activiteiten maar even vergeten.